Het weerzien met de gastfamilie was ook fantastisch!! Jonas werd direct met open armen ontvangen, ik heel fier dat ze mijn spaans nog verbeterd vonden, vele vragen, grote vieze taart...
Na de afdaling per fiets vd 'Worlds Most Dangerous Road' en het afscheid van Arne en Ruth, de volgende bestemming: Rurrenabaque!!
Normaal gezien zouden we deze tocht met de bus doen, maar door de vele wegblokades werden we genoodzaakt een vliegtuigJE te nemen. Met 52 man in een ongelofelijk luid en niet echt luchtdicht (wat bizar is voor die hoogte) vliegtuigje was weer een hele ervaring. Daar aangekomen kwam de overwelmde hitte ons onmiddellijk tegemoet, je zit daar midden in de Amazone!!! Eerste uitstap: 3 dagen naar de Pampas. Met een klein bootje vaarden we drie dagen tussen de aligators, capibaras, tucans, tarantulla`s, aapjes, allerlei bizarre vogels, .... We visten piranhas (eerder voeden dan vissen, maar soit), gingen op zoek naar een anaconda (door het vele toerisme zijn ze of aan het verdwijnen, of (hopelijk) zich aan het terugtrekken in verder afgelegen gebied, dus geen "chance" gehad), zochten `s nachts met de zaklamp naar aligator-ogen (creepy!), gingen naar een prachtige zonsopgang kijken met de ochtendgeluiden van de diertjes (Gwen moest natuurlijk met haar slaperige kop van de trap slieren en recht op haar rug terechtkomen -> enkele ademloze minuten en pijnlijke dagen tot gevolg :/)
In het Rurre(nabaque) zelf werd het leven helemaal bepaald door de wegblokades. De kippen konden niet door en stierven in de trucks, "no hay gasolina", de electriciteit werkte enkel `s ochtends en `s avonds... Gelukkig vonden we wel een organisatie die genoeg benzine had om ons vervolgens een weekje de echte jungle in te nemen.
Je kon kiezen uit verschillende manieren van jungle-beleving: gaan trekken en elke dag ergens anders je kamp opslaan of bij een community logeren en de omgeving verkennen. Dat laatste leek ons een super ervaring en, inderdaad!!! We kwamen terecht bij een familie die net iets buiten de community leefde. Die mensen lopen nog op blote voeten (en wij met stapschoenen en broek in de kousen om de giftige mieren tegen te houden...), hun huis bestond uit 2 afdaken, 1 om vuur onder te maken, 1 om onder te slapen, (onze luxueuze kamer bestond uit een muskietennet met een plastiek zeil over om de eventuele regen tegen te houden, en dit op een plaats waar tijgers en jaguars zitten?!), hun eten bestaat uit drie keer per dag rijst, vis en (bak)banaan, hun moedertaal is een klik-klak taaltje (heb tot 5 leren tellen maar ben het ondertussen natuurlijk al vergeten)...
We gingen wandelen in de omgeving en aten verse palmharten, appelsienen, papaya, naar munt-smakende miertjes, vruchten waar we de naam alweer van kwijt zijn, geroosterd capibara-vlees (shame on us), dronken cocosmelk en water uit een boomtak, ayahuasca-thee en vonden verse vanille, werden met rode vruchten tot koning en prinses geschilderd (?!). We zagen een enorm tarantulla-nest, een uil van een halve meter hoog die plots naast ons stond (en natuurlijk weer weg was tegen dat het fototoestel verscheen), een miereneter (ongelofelijk!!), een rennend soort everzwijn (ongelofelijk beangstigend beest, ik zat bijna in Jonas zen nek) en ongelofelijk veel vogels, een slang, mieren en (zie foto) muggen!!!!
Mijn sterke maag van de voorbije 7 maanden gaf me iets teveel zelfvertrouwen, wat resulteerde in het drinken van chicha bij een naburige familie (die niet echt hygiënisch was) met als resultaat een volledige reiniging van darm en maag... ik bespaar jullie de details ;-) waardoor laatste dagen werden gevuld met rusten, slapen, beetje proberen eten en heerlijk verzorgd worden...
Om terug te keren naar La Paz vlogen we met een andere maatschappij, wat neer kwam op een vliegtuig met 18 plaatsen en ongelofelijk veel turbulentie!!! Alweer een hele (misselijke) ervaring..
In La Paz scheen nu het zonnetje, wat een wereld van verschil is. We bezochten de mega-markt in El Alto (veel groter dan de 10 Makro's, nen Auchan of 6 en de Carrefour van St-Denijs samen en tan nog in openlucht, een hele belevenis). We wisselden eindelijk nog es wat echt Gentse woorden met Ineke (toffe madam uit Ledeberg), en shopten ons helemaal blut in de vele prachtige winkeltjes in 't centrum!!!
Maar na een dag of 5 La Paz en 2 lege portemonee's gingen we naar het fameuze Titicacameer.
Titicaca is een van de hoogste meren ter wereld, enorm groot (230km op 100km) en heel belangrijk in de Inca-beschaving. Het is ook ongelofelijk: prachtige besneeuwde bergen op de achtergrond, heerlijke trucha (=forel)!!. Op het eiland "Isla del Sol" werd volgens de Inca's de zon geboren, en ze zit er nog steeds !!! Er wonen 2 verschillende community`s op het eiland, ze hebben geen stromend water maar brengen het met ezels naar boven, er is geen verkeer behalve voeten en ezels, de reflectie van de zon op het water is ongelofelijk (je zit daar op 4000m hoogte...), de wandeling van Zuid naar Noord is adembenemend (zowel letterlijk als figuurlijk!!) net als de zonsondergang, .... Een heerlijke romantische plaats om helemaal tot rust te komen!!!
Ondertussen zitten we in Cusco, Peru. Een heerlijk gezellige en zonnige stad!!! Binnenkort beginnen we aan een 5-daagse trektocht naar Machu-Picchu.
Tot op de Gentse Feesten!!!! En laat gerust ne keer weten hoe het met ulder is!!!
Jonas en Gwen, aka wij
Posts
