donderdag 17 juni 2010

Den laatsten...

Jaja, tzit er bijna op... Maar we kunnen het toch niet laten nog een laatste blogberichtje te publiceren, kwestie dat we niet vergeten wat er in de fantastische maand Peru is gebeurd... Een maand vol verrassingen en nieuwe ontdekkingen!!!

Het begon met de fantastich mooie stad Cusco, heerlijk zonnig, kleurrijk en gezellig. We boekten er een vijfdaagse tocht (de Salkantay-trek) naar MachuPicchu, zowat de bekendste Inca-ruïnes van Peru.
De trek bestaat uit vier dagen stappen en één dag MachuPicchu bezoeken. We waren met een groep van acht supertoffe mensen en een fantastische gids. Het stappen op die hoogte is niet te onderschatten, veel gepuf en geblaas de eerste 2 dagen. Vervolgens een nacht in een tent aan -10 graden, Gwen net niet doodgevroren, Jonas heerlijk warm (?!?!). De tweede dag moesten we een bergpas van 4800m over: amai!!! We hadden onze handschoenen in La Paz laten liggen en wandelden met onze stokken, dus onze blote handen moesten de vrieskou en hagelstorm verdragen: pijnlijk!!! Door het slechte weer bleef de (naar het schijnt) prachtige Salkantay-berg verborgen en werden we allemaal goed natgeregend/behageld... Maar de groepsfeer bleef erop verbeteren, en uiteindelijk ook het weer.
Na die vier dagen wandelen waren onze beentjes moe, maar twas nog niet gedaan!! Dé MP-dag begon om 3h30 `s ochtends. Om 4h begonnen we aan de 400m stijgen naar de ingang van MachuPicchu om zo bij de eerste 400 te zijn, die dan het privilege krijgen nóg een bergje te beklimmen, de Wayna Picchu (zot zijn doe gene zeer, zoveel klimmen wel)
Behalve de verschrikkelijke MP-gids, die puberale deugenieterij in ons naar boven bracht, was het allemaal ongelofelijk de moeite!! Ruïnes zijn niet altijd ons ding, maar MP is zo prachtig gelegen en er heerst een ongelofelijke rust over (ook al loopt er 5000 man rond). Het is gewoon een magische plaats!!
De honger sleurde ons rond 3h ´s middags naar beneden, deze keer de "honderduizend" trappen al lopend gedaan, 20min ipv 1h30!!!
Gelukkig zijn er thermische baden beneden in het dorp (Aguas Calientes), die de pijnlijke spiertjes verwarmen en de vele muggebeten nóg meer doen jeuken... Na een trein, een bus, nog een bus en een taxi waren we rond 2h `s nachts in Cusco, bed, slaap, slaap, slaap... Om dan de volgende dag het heerlijke nachtleven van Cusco te verkennen met al de toffe mensen die we ontmoet hadden op de trip!!!!

Na Cusco gingen we richting kust. De saaie lelijke stad Pisco huist de hostels voor de vele toeristen die naar de "goedkope galapagos" willen. Een boottocht van 2h langs prachtige eilanden met zeeleeuwen, dolfijnen, pinguïngs en duizenden prachtige vogels!!! Erna een heerlijke pisco sour, ceviche (een specialiteit: rauwe vis- en zeevruchtenschotel) en een prachtig uitzicht op zee...
Iedereen die van Peru kwam sprak altijd over het sandboarden en de sandbuggy's, dus moesten we dat zeker ook eens proberen, amai: Huacachina, een prachtig oase-dorpje rond een meertje en tussen imens hoge zandduinen, the place to be. We besloten direct dat dit verblijf wat verlengd ging worden. Sandboards huren en in de brandende zon, als leken recht vooruit de berg af, we hadden (bleek als we zijn) net zonnecreme opgedaan, met als resultaat: Jonas zijn gezicht helemaal bedekt met zand na een driedubbele salto en algemene hilariteit!! Na veel gepruts en geval lukte het uiteindelijk wat beter, maar pas de dag erna kregen we eindelijk de uitleg hoe het eigelijk echt moest. Vanaf dan dus schuin naar beneden, met rechter been eerst, ipv recht naar beneden en we zien wel!!!
De zandbuggy's zijn ijzeren kooien op vier wielen die door zotten de steile duinen ingereden worden en veel gekrijs en geschreew (bij de vrouwen) teweeg brengen: heerlijke adrenalinestroom!!!

Na nog een blik op de Nazca-lijnen, onze laatste bestemming: Arequipa. De tweede grootste stad van Peru, en bekend om de nabijheid van de diepste canyon ter wereld. Een andere canyon, iets minder diep, huist een hele groep condors en is een heerlijke wandelplaats. In de canyon kan je nl enkel te voet of met de ezel komen, wat zorgt voor een heerlijke rust, prachtige kleine dorpjes, heerlijke hostels met rozen- en cactustuinen en, natuurlijk, een zware daal- en klimtocht. Een heerlijk vermoeiend einde van onze fantastische reis!!!!

In Arequipa zijn we als echte onvoorbereide reizigers moeten opsplitsen: Jonas heeft zijn vlucht in Santiago, ik in La Paz... we zien elkaar binnen 5 daagjes in België terug...

Tot dan!!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten